Wyjazd z psem – mały savoir-vivre

Zbliża się lato, a wraz z nim zwiększa się liczba Waszych zapytań o to, gdzie zabieramy psa – i gdzie można go zabrać. Odpowiedź jest zwykle prozaiczna: wyjazd z psem można zaplanować prawie wszędzie. A jeśli ktoś nie pozwala nam przyjechać z psem, to w 80% przypadków jest to efekt… braku dobrych manier ze strony właściciela psa.

Wyjazd z psem – poszukiwania noclegu

Już jakiś czas temu Makulscy opublikowali notkę o tym, jak znaleźć psiolubny nocleg. Jest to zwykle większe zadanie – o ile szukamy przez rozmaite wyszukiwarki, to będzie prościej i szybciej. Z racji jednak tego, że my zwykle jeździmy do agroturystyki, pojawia się kilka problemów. Jak znaleźć odpowiednie miejsce? Jak zarezerwować? Czy, jeśli na stronie nie jest napisane, że nie akceptują psów, to oznacza, że je akceptują? Jaka dopłata jest jeszcze sensowna? A co, jeśli na terenie są inne zwierzęta? To wszystko są zasadne pytania, z którymi zetknęłam się kilka tygodni temu, gdy szukałam noclegu w Bieszczadach. Przez lata stykam się z nimi wciąż, zwłaszcza mając dwa psy. I właśnie wówczas naszła mnie refleksja, gdy porozmawiałam z kilkoma właścicielami noclegów – dlaczego niektórzy do psów odnoszą się tak niechętnie?

Wyjazdy z psem – czy na pewno?

W zasadzie w trakcie rozmów z właścicielami różnych noclegów nikt nie odniósł się jednoznacznie niemiło do pomysłu przyjazdu z psem. Ci jednak, którzy byli na nie, zazwyczaj mieli ku temu powód, który wynikał z ich doświadczeń. Krótko mówiąc wcześniej byli u nich turyści z psami, których zachowanie pozostawiało wiele do życzenia. I po części trudno mi się temu dziwić – sama wzdrygam się z obrzydzenia, gdy czyjś pies załatwia się na podwórko przy agroturystyce, a właściciel psa olewa to i nie sprząta po swoim czworonogu. I owszem, też irytuje mnie, gdy podczas wyjazdu w pokoju obok mieszka pies, który ciągle wyje, bo właściciele decydują się go zostawiać samego na długie godziny. Niektóre psy  z trudem przystosowują się do nowych warunków, i jeśli pies poszczeka kilka godzin na cały wyjazd w trakcie dnia, a nie nocy, to w niczym mi to nie przeszkadza. Czy jest to komfort dla niego – to już inna sprawa.

Jednakże, dla przeciwwagi, przytoczę sytuację, której niejako byłam świadkiem. Pies przyjechał do agroturystki z dwójką ludzi i praktycznie przez większość dnia siedział zamknięty, żałośnie zawodząc. Pomijając, że wszystkim było szkoda psa, to trzeba mieć na uwadze, że przy takim akompaniamencie ani dziecko nie uśnie, ani dorosły się nie rozluźni. Właścicielka, na grzecznie zwróconą uwagę, aby psa powinni raczej zabierać ze sobą, skoro wyje, albo zapewnić mu jakąś rozrywkę – stwierdziła, że “on wyje, bo to pies”. Takie tłumaczenie do mnie nie trafia, zwłaszcza gdy w pokoju obok mieszkają inni goście, którzy chętnie by odpoczęli, zamiast słuchać biednego, zostawionego na pół dnia psa.

Do największych “grzechów” właścicieli psów należy przede wszystkim brak odpowiedzialności za szkody, a także brak poczucia, że są w przestrzeni wspólnej, w której obowiązują jakieś zasady. Często łączy się to z narzucaniem obecności psa wszędzie, co jest jednak zauważane dopiero wówczas, gdy pies “wszędzie” nie potrafi się zachować. Bo, warto zaznaczyć, że większość moich rozmówców wspominała miło innych turystów z psami, którzy nadal przyjeżdżają pod ich dach i są mile widziani – bo nad zwierzętami panują. Czyli znów, wszystko rozbija się o kulturę i odpowiedzialność.

Poznaj dziesięć podobieństw między psem a dzieckiem!

Kultura psa i psiarza na wyjazdach

Psioltura, czyli psia kultura, to chyba coś, o czym zawsze warto pamiętać. Wielokrotnie rozpisywałam się o tym, dlaczego – zarówno w kontekście codziennego życia z psem, jak również spacerów w większym gronie – warto wychować psa tak, aby nie był uciążliwy. Niestety, często bywa tak, że sami łapiemy się na przyzwyczajeniu do pewnych rzeczy, które robi nasz pies, a które dla osób postronnych, zwłaszcza nie posiadających czworonogów, mogą być uciążliwe. 

Z tego powodu dobrze jest zachować pewien dystans do siebie i psa oraz na niektóre sprawy spojrzeć z perspektywy drugiej osoby. I dla pewności – nie dotyczy to tylko osób, które psy posiadają, ale również tych, którzy narzucają swoje zdanie w sprawie czworonogów i ich obecności przestrzeni publicznej psiarzom. Wystarczy pamiętać, że nie każdy pies jest niewychowany i nie każdy właściciel jest brudasem, który po psie nie sprzątnie – jak również, że pies ma pełne prawo przebywać w przestrzeni publicznej, jeśli zachowuje się prawidłowo. I że ta sama zasada dotyczy ludzi.

Wyjazd z psem – jak z dzieckiem

Wyjazd z psem pod pewnymi względami jest jak wyjazd z dzieckiem. Każdy opiekun chce je ze sobą zabierać, bo jest z nimi związany i czasem nie ma ich jak ani gdzie zostawić. Jednocześnie to on jest odpowiedzialny za zachowanie psa i dziecka. Zrozumiałym jest, że właściciel psa albo rodzic chce czasem odpocząć i zrelaksować się, sącząc drinka w ogrodzie, leżąc na plaży czy odpoczywając w miłej knajpce. I zazwyczaj może to zrobić z psem i dzieckiem – ale jedynie do momentu, gdy jedno i drugie nie uprzykrza życia wszystkim wokół. Pies, który szczeka na wszystko wokół albo biega luzem między ludźmi siedzącymi w parku i piknikującymi, w niczym nie różni się od dziecka, które krzyczy na całą knajpę albo bawi się w berka na plaży, sypiąc ludziom po oczach. 

I ja wiem – z własnego doświadczenia – że są sytuacje, w których opiekun nie zawsze ma wpływ na zachowanie podopiecznego. Że są psy, które szczekają, bo mają do tego skłonność – a szkoda rezygnować z urlopu. Że na pewnych etapach dziecko może robić awantury sto razy dziennie o krzywo posmarowaną kromkę chleba, bo ma zły dzień czy skok rozwojowy. Ale… Zawsze można wybrać na urlop miejsce, w którym jest wystarczająca przestrzeń dla wszystkich. Wynająć domek zamiast pokoju. Poszukać domku na samodzielnym podwórku zamiast takiego w całym kompleksie ze wspólnym ogrodzeniem. Zaplanować wyjazd z psem i dzieckiem tak, aby oboje mogli się wyszaleć na bezpiecznym terenie, bez uprzykrzania życia innym. Opiekun wtedy też jest spokojniejszy, bo nie żyje w ciągłym napięciu, że komuś się ciągle coś nie podoba. Jemu też to zwykle nie podoba 😉 

Jednocześnie nie ma żadnego powodu, dla którego pies albo dziecko mieliby nie przebywać w przestrzeni publicznej. Jeśli komuś nie podoba się obecność – niezakłócająca odpoczynku – jednego albo drugiego, to pozostaje mu poszukać ośrodka z zakazem wstępu dzieci i psów, a potem takiej samej knajpy, plaży i tak dalej. Ograniczanie czyjegoś prawa do wypoczynku z dziećmi albo psami z powodu własnego widzimisię jest egoistyczne – i zupełnie nieuzasadnione. 

Planujecie wyjazd z psem? A może w tym roku zabieracie też dziecko? Jakie macie plany?

O autorze

Paulina

Głównodowodząca załogą Białego Jacka i przyjaciół. Obecnie opiekunka dwóch terierów – JRT i teriera irlandzkiego. Zawodowo copywriterka i redaktorka. Prywatnie żona i matka. Wielbicielka mleka z kawą, soczystych, kwaśnych jabłek i świętego spokoju. Osiem lat temu postanowiła utrudnić sobie życie, biorąc pod dach pierwszego teriera. Jak widać po liczebności stada, nie uczy się na błędach. Jedyna przedstawicielka płci żeńskiej w pięcioosobowej rodzinie.

See author's posts