Podczas przeglądania mediów społecznościowych typu Facebook czy for internetowych w tematyce psie doprawdy nie da się nie zauważyć pewnych skrajności w kwestiach wychowania psów. Póki po prostu każdy wychowuje swojego psa tak, jak chce, to w zasadzie problemu nie ma. Pojawia się on wówczas, gdy jedna, radykalna “frakcja” uznaje za stosowne wytknąć drugiej, przeciwnej, że […]
Ze skrajności w skrajność – o szkoleniu słów kilka Read More »
Jak co poniektórzy na pewno wiedzą, czynnie działam w psich adopcjach. Choć obecnie mam coś na kształt detoksu, ale to inna sprawa. Nieraz chciałam to rzucić w cholerę, bo po co zajmować się sprawami, w których coraz mniej chodzi o psy, a coraz więcej o to, żeby pokazać, czyje jest na wierzchu? Nie mam za
Wychodząc z młodym na spacery, nieraz spotykam entuzjastów, którzy po zobaczeniu jego zachowania stwierdzają, że koniecznie chcą mieć jacka. Gdy pytam o powody, przyczyny pojawienia się takiej nagłej chęci, zwykle słyszę odpowiedzi, które powodują moje nagłe, mentalne omdlenie/opadnięcie rąk do samej ziemi wraz z majtkami (przed tą opcją, nawet w myślach, bronię się zimą)/chęć popukania
No, da się. Jak słyszę, że jacka nie da się oduczyć jazgotania, podbiegania albo nauczyć posłuszeństwa, to mi się w trzewiach coś przewraca. A raczej mam wrażenie, że to ludziom się w tyłkach poprzewracało: oddawać psa przez własną nieudolność. Albo karać go za coś, czego nie robi, bo nie umie. To trochę jak kazać dziecku
