Dawno nie było filmiku, więc dziś zapraszamy na jeden króciutki – tym razem bez podłożonego dźwięku, więc proszę się nie przestraszyć mojego piskliwego chwalenia, zwłaszcza na początku, muzyki z komputera mojego M. oraz ruchu ulicznego zza okna 🙂
Tekst zamówiony, czyli dostawianie krok po kroku. Na tę okazję wykonałam krótki filmik z pokazaniem trzech etapów, w ramach których my uczyliśmy dostawiania „na gruszkę”, czyli z półobrotu ;D, nie z obchodzeniem.
Wychodząc z młodym na spacery, nieraz spotykam entuzjastów, którzy po zobaczeniu jego zachowania stwierdzają, że koniecznie chcą mieć jacka. Gdy pytam o powody, przyczyny pojawienia się takiej nagłej chęci, zwykle słyszę odpowiedzi, które powodują moje nagłe, mentalne omdlenie/opadnięcie rąk do samej ziemi wraz z majtkami (przed tą opcją, nawet w myślach, bronię się zimą)/chęć popukania
No, da się. Jak słyszę, że jacka nie da się oduczyć jazgotania, podbiegania albo nauczyć posłuszeństwa, to mi się w trzewiach coś przewraca. A raczej mam wrażenie, że to ludziom się w tyłkach poprzewracało: oddawać psa przez własną nieudolność. Albo karać go za coś, czego nie robi, bo nie umie. To trochę jak kazać dziecku
