Nauka zachowania czystości

Zachowywanie czystości to chyba jedna z najważniejszych rzeczy, na jakich zależy nam, gdy mamy w domu psa. Od psów dorosłych oczekujemy, że będą załatwiać swoje potrzeby na dworze od pierwszego dnia; od szczeniąt, że szybko się tego nauczą i zminimalizują tym samym zarówno straty materialne, jak również naszą konieczność sprzątania. Tymczasem bywa różnie…

Wydaje się oczywiste, że od szczenięcia nie można wymagać stuprocentowego załatwiania potrzeb na dworze. Ba! Jeśli bierzemy szczeniaka w wieku 8-12 tygodni, to wręcz możecie być pewni, że większość powierzchni zostanie obsikanych. Szczenię będzie sikać tam, gdzie akurat poczuje potrzebę, zwłaszcza w pierwszych dniach. Istnieje jednak kilka warunków, które mogą ułatwić, a nawet przyspieszyć nauczenie psa załatwiania potrzeb na dworze. Przede wszystkim – szczenię naturalnie, samo z siebie, nie załatwia się tam, gdzie śpi i je. Jeżeli więc przyzwyczajamy psa do spania w kojcu, to zazwyczaj wytrzyma ono parę minut po wstaniu, zanim się załatwi – te parę minut pozwoli na to, abyśmy zabrali go na dwór. Dodatkowo, pies również szuka sobie miękkich powierzchni do załatwienia się – dlatego, jeśli nie chcemy, aby nasz dywan został zasikany, lepiej go zwińmy, a w zamian połóżmy psu np. matę do sikania. Taką matę możemy regularnie przesuwać ku drzwiom, a potem wynosić razem ze szczeniakiem i kłaść na trawkę, co może pomóc psom w nauce czystości. Nie polecam zastępowania jej gazetami, z prostej przyczyny: gazetę pies łatwiej rozszarpie, a dodatkowo mata ma powierzchnię nie przepuszczającą moczu.

Ze szczenięciem kilkutygodniowym powinniśmy wychodzić kilkanaście razy w ciągu doby – również w nocy. Powinniśmy zabierać go zawsze po jedzeniu i piciu, po zabawie, a także spaniu. Warto również uważnie obserwować psa – gdy się kręci, niepokoi, popiskuje, to powinniśmy zabrać go na dwór.

Przez długi czas za doskonałą metodę nauczenia psa zachowania czystości uważano krzyczenie na niego, gdy robi coś nie tak. Choć w niektórych chwilach uważam krótki, głośny okrzyk za doskonałą formę przerywania czynności czy pokazywania psu, żeby czegoś nie robił, to w tym przypadku raczej nie uważam tego za dobry pomysł. Gdy pies załatwi się w domu, a my to zobaczymy już po fakcie, nasz krzyk skojarzy się jedynie psu jako “ten właściciel jest jakiś nienormalny, bo drze się na mnie, a ja nie wiem, za co” – pies bowiem raczej nie skojarzy, o co konkretnie krzyczymy, zwłaszcza gdy coś wydarzyło się parę minut czy nawet godzin wcześniej. Szczególnie psy lękliwe czy szczenięta nie powinny być w ten sposób nauczane czystości – może to bowiem na dobre zaburzyć ich kontakt z człowiekiem i sprawić, że nie będzie kształtował się prawidłowo.

Kiedy złapiemy psa na gorącym uczynku, powinniśmy przede wszystkim się nie wściekać. Wszelkie zanurzanie nosa psa w odchodach czy bicie go wynika z głupoty, ograniczenia oraz frustracji właściciela – natomiast w żadnym razie nie pomaga w samym procesie uczenia się. Gdy pies zaczyna się załatwiać, dobrze jest np. klasnąć w dłonie, krzyknąć krótko i ostro “nie” bądź wydać jakikolwiek inny dźwięk, który psa wybije z czynności. Gdy pies przestanie się załatwiać – natychmiast zabieramy go na dwór, aby tam się załatwił. Bardzo istotne jest, aby czynność przerwać tak, żeby psa nie przestraszyć – inaczej nie załatwi się on i na dworze, bo będzie po prostu się bał.

Jedną z podstawowych rzeczy pomocnych w nauce czystości u psa jest stały rytm dnia. Karmy psa regularnie, zawsze o tych samych porach – sprawi to, że będzie również regularnie się załatwiał, dzięki odpowiedniej pracy organizmu i układu pokarmowego. Warto również wychodzić na początku zawsze w to samo miejsce, które psu będzie kojarzyć się z czynnością załatwiania się. Dodatkowo, mile widziane są pochwały – im bardziej entuzjastyczne oraz motywujące, tym lepiej. Dobrze jest również nie dopuszczać do sytuacji, gdy pies załatwia się w domu – im więcej razy to zrobi, tym bardziej utrwali się to zachowanie, a w późniejszym czasie, gdy pies będzie już jako tako nauczony załatwiania na zewnątrz – każda “wpadka” będzie wywoływać u niego stres i dyskomfort. Miejsca już obsikane warto zraszać specjalnym preparatem odstraszającym i niwelującym zapach, albo w tańszej opcji: wodą z octem czy cytryną.