Kilkakrotnie ostatnimi czasy, za sprawą znajomych oczekujących dzieci, wpadły mi w oko notki na temat psów idealnych dla dzieci. I uświadomiłam sobie, że jest to kolejny temat budzący mój ogromny sprzeciw, tuż obok psów, które nie uczulają, oraz tego, że klatka jest narzędziem szatana.
No dobra, tytuł jest zwariowany, ale dokładnie tak było podczas pobytu naszych gości w ostatni weekend. Wszystko po kolei Wam rzecz jasna wyjaśnię, jednak najpierw poznajcie uczestników tego niezwykłego spotkania. No i zapraszam po porcję zdjęć 🙂
Istnieje wiele rzeczy, których – mimo najszczerszych chęci – nie jestem w stanie zrozumieć. Zapewne do wymienienia wszystkich nie starczyłoby mi palców u rąk. Ostatnio jednak zadziwia mnie ludzka duma z tego, że pies niszczy.
Kolejny tekst z cyklu o lęku separacyjnym, na który wiem, że czeka wielu z Was – czyli odwrażliwianie. Na czym polega, jak należy je przeprowadzać oraz co konkretnie odwrażliwiać?
Dziś mamy dla Was filmik, aczkolwiek los musiał z nas zadrwić i aparat skrzywił się na statywie, czego nie zauważyłam. Niemniej przekopałam się przez materiał, wybrałam co się nadaje, skleiłam – i musicie nam wybaczyć lekkie pochylenie 😉
„W czasie deszczu dzieci się nudząąąąą”, jak śpiewano w Kabarecie Starszych Panów. Pieski też się nudzą, i choć niekoniecznie robią to, o czym było w piosence, to jednak musimy jakoś zajmować sobie czas.
Do tej notki szykowałam się od pewnego czasu, ze zdziwieniem zauważając coraz więcej osób zajmujących się tzw. „szkoleniem pozytywnym” (przeciwnym do „awersyjnego”), które polecają obrożę uzdową jako bezpieczne i zupełnie pozytywne dla psa remedium na ciągnięcie na smyczy. Jak jest faktycznie?